ویترین ویانا

از اونجایی که چهارده فروردین اصلی و عذاب اصلی برای من از فردا شروع میشه و من همه کارهارو گذاشتم دقیقه آخر ، همچنان برای فرار ازش رفتم توی گالری گوشیم چرخیدم و عکس و ویدیو هایی که حال و هوای عید داشتند ، یعنی مربوط به اواخر اسفند و تعطیلات عید میشدن رو دیدم و عمیقا دلتنگ شدم:((
اما یچیزی بگم! حال اصلی من تو اون عکس و ویدیو ها خوب نبود و با این وجود با دیدنشون  دلتنگ اون روز ها شدم انگار که روزهای خیلی خوبی بودن..!
به عنوان مثال ،  در حالی ویدیویی از تغییرات خیابون به مناسبت عید با آهنگ بانو هایده گرفتم که دومین خبر خیلی خیلی بد چند دقیقه دیگه بهم داده شد و به معنای واقعی آخرین تیر بر پیکر بی جانم بود :(.....
اینکه میگن از روی عکس و ویدیو زندگی بقیه رو قضاوت نکنید همینه به خدا....
به امید روزی که توی عکسمون با تمام وجود بخندیم و حقیقت پشتِ اون عکس هم همونقدر شاد و قشنگ باشه....:)

عنوان ، قسمتی از آهنگ‌ بهار بهاره که همیشه برام حس نوستالژی داره.

البته خیلی غمگینم هم میکنه....من رو میبره به گذشته ها که همه چیز بهتر بود.

مهربون تر بودیم ، شاد تر بودیم ، خوش میگذشت..

اما الان راستش اصلا باورم نمیشه که عیده ، با اینکه مثل همیشه شهرستان رفتیم ، عید دیدنی رفتیم ، ولی هیچ چیز مثل قبل نیست.

انقدر روز هام سخت و عجیب میگذرن که فکر میکنم آخرای فروردینیم نه تو تعطیلات عید!

 حقیقتش دلم دیگه خوش نیست ، خیالم راحت نیست.

فاضل نظری میگه‌ : 

چنین که یخ زده تقویم ها هر روز
هزار بار بیاید بهار، کافی نیست..:)

....

امیدوارم شما سالتون‌ رو خوب شروع کرده باشین.

و در کل برای حال خوب هم دعا کنیم:)