تا یک جایی از آدم ها ناراحت میشی ، باهاشون بحث میکنی ، کلنجار میری که درست بفهمنت و درکت کنن ؛ اما دیگه از یک جایی به بعد ازشون ناراحت نمیشی ، ناامید میشی.
خیلی سخته از آخرین امید های زندگیت هم ناامید بشی و دیگه بخوای بدون اونها ادامه بدی ، اما ارزشش رو داره که تنها و آزاد بشی، دیگه تمام دغدغه هات فقط مربوط به خودت بشه.
تنهایی زندگی میکنی و ادامه میدی...ادامه میدی...
زندگی همین تنهایی ادامه دادن و دووم آوردن هاست.
✨
