در تمام مدتی که داشت اتفاقات روزش را برای او تعریف میکرد ، فقط یک سوال در ذهنم می آمد : واقعا داری برای چه کسی تعریف میکنی؟!
برای کسی که ساکت و جدی فقط میشنود و برایت یک لبخند را هم دریغ میکند.
کاش حواسمان باشد برای کسی حرف بزنیم که ارزشش را داشته باشد.
همه ما حق داریم دوست داشته شویم و خودمان و حرف هایمان برای کسی مهم باشد و از روی بی کسی با هر آدمی حرف نزنیم!
آرزو میکنم همیشه بعد کارهایتان یک نفر در خانه ، ماشین یا حتی کنار خیابان منتظر باشد.
منتظر باشد کل روزت را تعریف کنی و او هم با ذوق همراهی ات کند.
شاید وجود همچین آدمی بهترین چیز در زندگی باشد.
