عذرخواهی کردن خیلی خوبه.
ولی ببینید عزیزان:
بعد از خراب کردن یک زندگی ، بعد از اینکه تمام توهین هایی که از کودکی آموختین رو گفتین ، بعد از زیر سوال بردن شخصیت انسان و تحقیر و گرفتن اعتماد به نفسش، عذرخواهی کردن نمیتونه کافی باشه!
نمیگم عذرخواهی نکنید ولی حداقل بعدش خیالتون از خودتون راحت نباشه.
بعدش فکر نکنید میتونید هرکاری دلتون خواست بکنید ، چون میدونید عذرخواهی کردن رو بلدین.
حداقلش اینه که کار بدتون رو جبران کنید که تو خیلی از موارد جبران نشدنیه.
کاغذ مچاله شده مثل اولش نمیشه،
پس چطوری قراره قلب شکسته یک موجود زنده ، و هزاران آثار روانی که تا سالها میمونه جبران بشه؟!
پیشنهاد صد در صد تضمینی من اینه که خب بریم بمیریم، خیلی بهتره.
شرمنده آخرش زیاد منطقی نشد:))
حرف من اینه که نسبت به عذرخواهی کردن خودمون مغرور نشیم ، چون وظیفه است.
البته اگر قرار باشه از کل شعورمون استفاده کنیم.
اگر نه که همون پیشنهاد صد در صد تضمینی من بهتره.
